خاصیت اسمزی

به عبور یک حلال از بخش محلول رقیق به بخش محلول غلیظ از درون یک غشا نیمه تراوا گفته می شود. برای تشریح این ویژگی، شکل زیر که نشان دهنده ظرفی شامل دو بخش و یک غشا می باشد را در نظر بگیرید. آب و یا محلول رقیق آب نمک در یک بخش، محلول غلیظ آب نمک در بخش دیگر و غشایی که تنها به مولکول آب اجازه عبور می دهد. غشا از عبور یون های تشکیل دهنده نمک به دلیل بزرگ بودن جلوگیری می نماید.
در ابتدا سطح مایعات در دو بخش مساوی می باشد. به دلیل وجود تمایل به یکسان نمودن غلظت ها در دو بخش، مولکول های آب از بخش محلول رقیق از غشا عبور نموده و به درون محلول غلیظ نفوذ می کند. سطح مایه در بخش غلیظ افزایش می یابد، جریان مولکول های آب از درون غشا تا آنجا انجام میگیرد که اختلاف سطح مایع (به عبارت دیگر اختلاف فشار) در دو بخش مانع حرکت مولکول های آب بشود. اختلاف فشار در دو بخش جدا شده توسط غشا که در آن از جریان خالص مولکول های آب جلوگیری می نماید، را فشار اسمزی می نامند. فشار اسمزی سبب ایجاد تعادل در دو بخش می شود. حال چنانچه فشاری بیش از فشار اسمزی به بخش محلول غلیظ وارد شود، عکس پدیده اسمزی بروز می کند به عبارت دیگر مولکول های آب از بخش محلول غلیظ تر به بخش محلول رقیق تر جریان می یابد. این پدیده را اسمز معکوس می نامند.

اسمز معکوس – اروند اکوا